Ang Liyon ug ang Ilaga

14 Aug Ang Liyon ug ang Ilaga

Pagtulon-an: Usahay, ang mga tawong walay gahom kay mao ang makatabang sa mga malig-on ug isog.

Ang liyon kay mapahitas-on ug kusgan, ug ang hari sa kalasangan. Usa ka adlaw, samtang siya natulog, adunay gamay nga ilaga ang nidagan sa iyang nawong. Nakamata ang liyon inuban og paghugyaw. Nakuha niya ang ilaga sa iyang gamhanang kamot ug giisa niya kini aron kini pigsaton.

“O, maluoy ka kinakusgang liyon,” sulti intawn sa ilaga. “Palihug ayaw ko patya. Buhii ko, nagpakiluoy ko nimo. Kon buhian ko nimo, moabot ang tukmang higayon nga ikaw akong matabangan.”

Nalingaw pag-ayo ang liyon sa iyang nadunggan. Adunay gamay nga mananap ang motabang sa kinakusgan sa kalasangan sama niya. Nalingaw kaayo siya naghunahuna ug sige og katawa nga wala niya gipatay ang maong ilaga.

“Palayo,” siyagit sa liyon, “palayo dayon una mausab ang akong hunahuna.”

Sa sunod nga mga adlaw, adunay mga tawo nga modakop og mga mananap sa kalasangan. Nakadesisyon sila nga mangita og liyon. Nisaka sila sa taas sa duha ka mga punuan, aron makabutang og pukot sa pagdakop og liyon.

Adtong adlawa, niagi ang liyon diin gibutang ang maong pukot. Nisinggit ang liyon aron adunay motabang kaniya, apan usa lang intawn ka mananap ang niduol, kini ang gamay nga ilaga.

“Ikaw,” sampit sa liyon nga nakabati og kasakit. “Wala kay bisan unsa nga matabang nako. Gamay ra kaayo ka.”

“Tuod, gamay ko,” sulti sa ilaga, “apan aduna koy hait nga mga ngipon ug aduna koy utang kanimo.”

Dayon gisugdan dayon sa ilaga og kitkit ang pukot. Kadugayan nakabuhat siya og buslot. Nagawas ang maong liyon aron mohawa sa maong kalasangan.