Bisaya Short Story: Ang Baki Nga Dili Kabalo Mokokak

12 Oct Bisaya Short Story: Ang Baki Nga Dili Kabalo Mokokak

Gibati og kamingaw si Dodo samtang nag-inusarang nag-ambak-ambak sa basakan. “Mangita ko’g laing kadula,” ingon niya sa iyang kaugalingon.

Niadto siya padulong sa lim-aw. “Mga baki, magdula ta! Kokok kokok.”

“Hahaha, di kabalo mokokak,” tubag sa mga baki. Nagpadayon ra sila’g langoy-langoy sa tin-aw nga tubig.

Niadto si Dodo padulong sa kakahoyan. “Mga baki, magdula ta! Kokok kokok.”

“Hahaha, di kabalo mokokak,” tubag sa mga baki. Nagpadayon ra sila’g taguanay sa mga tag-as nga kahoy.

Niadto si Dodo padulong sa suba. “Mga baki, magdula ta! Kokok kokok.”

“Hahaha, di kabalo mokokak,” tubag sa mga baki. Nagpadayon ra sila’g latay-latay sa mga dagkong troso.

Nagpadaplin usa si Dodo sa kasagbotan. “Kokkkkok… kokkkok… kokkkok…” nagbansay-bansay siya aron makalitok sa tingog sa ubang baki.

Taudtaod giduol siya ni Nesio, usa ka lukton. “Para asa man na imong pagpaningkamot?”

“Walay baki nga makigdula nako kay lahi akong tingog,” tubag ni Dodo. “Apan kon makalitok na ko og kokkkak… Hala, makalitok nako! Kokkkak, kokkkak, kokkkak…” malipayong niyang singgit.

“Maayo kay makalitok na ka, apan ayaw kalimti nga ang tinuod nga higala, dawaton ka bisan pa sa imong kalahian.”

“Di nako kinahanglan ang imong leksiyon karon. Sultii na lang ko kon naa ba kay nakita nga mga baki diring dapita.”

“Naa didto sa danaw. Ang mga baki didto kay…”

“Sige, adto nako. Kokkkak kokkkak,” wa na gipahuman ni Dodo si Nesio og sulti. Nisutoy siya padulong sa danaw ug didto nailaila niya sila Loloy ug Barting. Nagdula sila sa lapok, nangaon og lamok, ug nagsakay-sakay sa mga naglutaw nga dahon sa danaw. Malipayon kaayo si Dodo. Sa unang higayon, aduna siya’y mga higala.

“Pataasay ta’g ambak. Kokkkak, kokkkak,” hagit ni Dodo samtang nagpahulay sila sa ilalom sa kahoy.

“Lingaw na!” tubag ni Loloy. “Barting, ikaw una ambak gikan diri nga ugat. Kokak kokak.”

Nakaambak og usa ka dupa si Barting. Nisunod si Loloy nga nakalapas og gamay sa naabot ni Barting.

Turno na ni Dodo. Nitutok siya pag-ayo sa bato nga gusto niya maabot, dayon niambak siya. Nakurat silang tulo sa kataas sa ambak ni Dodo.

“Yehey, daog ko! KOKOK, KOKOK, KOKOK!” siyagit ni Dodo. Paglingi niya kay Loloy ug Barting, didto niya naamgohan nga kokok ang iyang nalitok.

Sa iyang kaulaw, nipaspas siya og ambak palayo sa iyang mga kadula ug nitago sa kasagbotan. Nakita niya’g balik si Nesio didto. Gihilak niya og kusog ang iyang gibating kapakyas sa lukton. “Nganong dili ako mahimo nga mahisama kanila?”

“Kay ikaw, ikaw; sila, sila. Ang kinahanglan nimo kay makakita og higala nga kasabot ana, apan swerte ka.”

Gipalingi ni Nesio si Dodo sa likod. Nakita ni Dodo si Loloy ug Barting nga padulog sa iyang gitaguan. “Ganina sa wa pa ka niadto sa danaw, sultian unta tika nga ang mga baki nga imong mailaila didto kasabot sa imong kahimtang,” sulti ni Nesio. “Lakaw, sugata sila sama sa pagdawat nimo sa imong kaugalingon.”

Nagpasalamat si Dodo kay Nesio ug gitawag niya ang duha ka baki. “Barting! Loloy!”

“Ngano nikalit man ka biya sa dula? Abi namo di na ka namo makit-an. Kokak kokak,” sulti ni Barting.

“Giunsa man to nimo pag-ambak ganina? Labing taasa! Tudlui mi. Kokak kokak,” hangyo ni Loloy.

“Pwede kaayo. Kokok kokok,” walay pag-aron-ingong tubag ni Dodo.